Μια Γη στη γειτονιά μας
- Λεπτομέρειες
- Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 29 Αυγούστου 2016 00:07
- Γράφτηκε από τον/την Super User
Ο πλανήτης με το όνομα Proxima-b (Εγγύτατος Κενταύρου β) ανακαλύφθηκε από αστρονόμους που αναζητούσαν για χρόνια τα ίχνη που αφήνει η αμυδρή βαρυτική έλξη που ασκεί ένας πλανήτης στο άστρο του. Το αστέρι (ο Proxima Centauri, ή «Εγγύτατος του Κενταύρου» στα Ελληνικά) και ο πλανήτης, βρίσκονται σε τροχιά γύρω από το κοινό κέντρο μάζας τους, με αποτέλεσμα το αστέρι να μην είναι εντελώς ακινητοποιημένο. Αυτές οι μικρές περιοδικές κινήσεις μετατοπίζουν το κανονικό φάσμα φωτός που βγαίνει από το αστέρι ελαφρώς προς το γαλάζιο, όταν το αστέρι κινείται προς το μέρος μας ή ελαφρώς προς το κόκκινο, όταν το αστέρι απομακρύνεται. Από την περίοδο αυτής της κίνησης μπορούμε να υπολογίσουμε την απόσταση που απέχει ο πλανήτης από το αστέρι.
Εντόπισαν τα πρώτα σημάδια στα τηλεσκόπιά τους, το 2013. Για σχεδόν τέσσερα χρόνια κυνηγούσαν το σήμα που θα επιβεβαίωνε τις υποψίες τους. Στις 24 Αυγούστου 2016, η ερευνητική ομάδα που αποτελούνταν από 31 επιστήμονες από 8 διαφορετικές χώρες ανακοίνωσαν την ανακάλυψή τους.
Τι το ιδιαίτερο έχει όμως η ανακάλυψη ενός ακόμα πλανήτη από τους τόσους που υπάρχουν στο αχανές σύμπαν;
Λοιπόν ο Proxima-b, που απέχει από τη Γη 4,25 έτη φωτός, είναι ένας πλανήτης που συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες να φιλοξενεί ζωή. Αυτό, όπως πιστεύουν οι επιστήμονες συμβαίνει επειδή ο πλανήτης αυτός βρίσκεται εντός της «κατοικήσιμης ζώνης» από το άστρο του, τον Proxima Centauri. Ως «κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου» θεωρείται η περιοχή γύρω από αυτό, στην οποία η θερμοκρασία είναι τέτοια, που επιτρέπει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή.
Έχει μέγεθος συγκρίσιμο με αυτό της Γης (30% περισσότερη μάζα) και περιστρέφεται γύρω από το άστρο του σε μια απόσταση 7,3 εκατομμυρίων χιλιομέτρων (λιγότερο από το 5% της απόστασης Γης-Ήλιου). Αυτό κάνει το έτος του να διαρκεί μόνο 11,2 Γήινες μέρες. Μα αν είναι τόσο κοντά θα πρέπει να είναι πολύ «καυτός» πλανήτης!! Αυτό δεν ισχύει, γιατί το άστρο γύρω από το οποίο περιστρέφεται, ο Εγγύτατος του Κενταύρου όπως είπαμε, είναι ένας κόκκινος νάνος που ακτινοβολεί πολύ λιγότερο από τον δικό μας ήλιο. Η θερμοκρασία της επιφάνειάς του μπορεί να είναι κατάλληλη ώστε να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή. Η επιφάνειά του πρέπει να είναι βραχώδης. Ο μισός πλανήτης έχει μόνιμα μέρα και ο άλλος μισός μόνιμα νύχτα. Αυτό το χαρακτηριστικό δεν αποκλείει την ύπαρξη ζωής αλλά μάλλον θα πρόκειται για μικρόβια και όχι για πράσινα μικρά ανθρωπάκια.
Credit: ESO/Pale Red Dot
Για να είμαστε σίγουροι για την ύπαρξη οποιασδήποτε μορφής ζωής, θα πρέπει να μάθουμε για τη χημική σύσταση της ατμόσφαιρας του πλανήτη. Σημάδια οξυγόνου και μεθανίου, τα μόρια των οποίων διασπώνται γρήγορα, θα δήλωναν την ύπαρξη ζωής διότι οι ζωντανοί οργανισμοί με τις λειτουργίες τους αναπληρώνουν τα αέρια αυτά. Πιθανή ύπαρξη χλωροφθορανθράκων θα σήμαινε την ύπαρξη πολιτισμού ο οποίος έχει μολύνει την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Η ύπαρξη αιθανίου στην ατμόσφαιρα θα σήμαινε έναν πολιτισμό σε εξαφάνιση. Για τα επόμενα 10 τουλάχιστον χρόνια τα παραπάνω ερωτήματα θα παραμείνουν αναπάντητα, καθώς τα τηλεσκόπιά μας δεν είναι τόσο ισχυρά ώστε να μας δώσουν τις απαραίτητες πληροφορίες. Για να επισκεφτούμε τον πλανήτη αυτόν ούτε λόγος! Αν τα διαστημόπλοιά μας τρέχανε με την ταχύτητα του φωτός θα χρειαζόμασταν 4 χρόνια και 3 μήνες για να πάμε και άλλα τόσα για να επιστρέψουμε. Άρα θα θέλαμε περίπου μια δεκαετία για να μάθουμε την απάντηση. Με την τρέχουσα τεχνολογία πυραύλων θα χρειαζόμασταν χιλιάδες χρόνια να φτάσουμε εκεί. Το διαστημόπλοιο New Horizon της NASA, για παράδειγμα, που αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 84.000 Km/h θα χρειαζόταν 54.400 χρόνια για να φτάσει εκεί. Μια άλλη λύση θα ήταν να στείλουμε έναν στολίσκο από νανοδιαστημόπλοια, τα οποία θα επιταχυνθούν από δέσμες λέηζερ προκειμένου να πετύχουν το ένα πέμπτο της ταχύτητας του φωτός. Με αυτόν τον τρόπο θα χρειαζόμασταν 20 χρόνια για το ταξίδι μας. Όμως οι μελέτες για το συγκεκριμένο πρόγραμμα που φέρει το όνομα Breakthrough Starshot, βρίσκονται σε αρχικό στάδιο και θα χρειαστούν πάνω από μια δεκαετία για να ολοκληρωθούν και αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια.
Υπολογίζεται πως μόνο στον Γαλαξία μας υπάρχουν 40 δισεκατομμύρια πλανήτες σαν τον Proxima-b, οι οποίοι μπορεί να φιλοξενούν κάποιο είδος ζωής. Επεκτείνοντας τους υπολογισμούς σε όλο το γνωστό μας σύμπαν οι πλανήτες που ανήκουν στην «κατοικήσιμη ζώνη» ανέρχονται σε 1020 . Αυτό που κάνει τον Proxima-b ξεχωριστό, είναι πως είναι ο πιο κοντινός στη Γη, πλανήτης τέτοιου είδους. Μιά πιθανή Γη στη γειτονιά μας.
Πηγές: New Scientist, Space.com, iefimerida, The Guardian
Οι φυσαλίδες μεθανίου
- Λεπτομέρειες
- Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 26 Ιουλίου 2016 01:29
- Γράφτηκε από τον/την Super User
Κατά τη διάρκεια του ασυνήθιστα ζεστού καλοκαιριού που διανύουμε, οι επιστήμονες στη Σιβηρία, έπεσαν πάνω σε δεκαπέντε απ’ αυτά τα ανάλαφρα στρώματα χόρτου. Σύμφωνα με τους SiberianTimes, κάτω από το στρώμα χόρτου υπάρχει φυσαλίδα μεθανίου προερχόμενη από την τήξη των αιώνιων πάγων της Σιβηρίας, εξ’ αιτίας της κλιματικής αλλαγής. Οι επιστήμονες όμως που μελετούν την τήξη των πάγων, ισχυρίζονται πως πρόκειται μάλλον για φυσαλίδα νερού παρά για φυσαλίδα μεθανίου.
Σύμφωνα με τον Kevin Shaefer, ερευνητή στο Εθνικό κέντρο χιονιού και πάγου των Η.Π.Α. : «Πρόκειται για ένα χαλί βλάστησης πάνω σε νερό.» Ο ίδιος έχει συναντήσει παρόμοια μπαλώματα του εδάφους διεξάγοντας έρευνες στο Barrow της Αλάσκας. Όπως λέει: «Πραγματοποιούσαμε κάποια έρευνα και ξαφνικά βρεθήκαμε να αναπηδούμε όπως πάνω σε ένα στρώμα νερού.».
Στην πραγματικότητα, αυτές οι δεξαμενές νερού υπάρχουν λόγω των μοναδικών συνθηκών του εδάφους στην Αρκτική. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, τα ανώτερα στρώματα του εδάφους λιώνουν, αλλά το παγωμένο μόνιμο στρώμα του πάγου παραμένει κάτω, μόνιμο και αδιαπέραστο. «Λειτουργεί σαν κουβάς που γεμίζει με νερό. Είναι γενικά πολύ υγρό» λέει ο Schaefer. Δεξαμενές νερού μπορεί να δημιουργηθούν κάτω από αυτό που μοιάζει με στέρεο έδαφος. "Είναι κοινό», λέει ο Vladimir Romanovsky, γεωφυσικός στο Πανεπιστήμιο Fairbanks της Αλάσκα.
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στους Times της Σιβηρίας δείχνουν πως υπήρξε διαρροή νερού μόλις οι επιστήμονες τρύπησαν το μπάλωμα. Η ερευνητική ομάδα βρήκε επίσης υψηλά επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου, το οποίο είναι στην πραγματικότητα ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς. Όταν ο πάγος λιώνει στη Σιβηρία, το νεκρό γρασίδι και λοιπά οργανικά υλικά αρχίζουν να αποσυντίθενται. Μικρόβια – αποικοδομητές, που τρώνε αυτήν την νεκρή οργανική ύλη, τη μετατρέπουν σε διοξείδιο του άνθρακα (αν υπάρχει οξυγόνο) ή σε μεθάνιο (αν δεν υπάρχει οξυγόνο, όπως όταν καλύπτεται από νερό).
Επίσης, νέοι κρατήρες εμφανίστηκαν στην τούνδρα της Σιβηρίας. Οι επιστήμονες υποψιάζονται πως οι υψηλές θερμοκρασίες έλιωσαν μεγάλες ποσότητες πάγου επιτρέποντας έτσι σε, παγιδευμένο σε υπόγειους θόλους, μεθάνιο να διαφύγει. Αυτοί οι θόλοι μεθανίου δημιουργήθηκαν από μικρόβια που ζούσαν εκατομμύρια χρόνια πριν, παγιδευμένα κάτω από τους μόνιμους πάγους μέχρι σήμερα. Η κλιματική αλλαγή πρέπει να παίζει μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη του φαινομένου. Πρέπει να μας ανησυχεί διότι κάτω από τους μόνιμους πάγους υπάρχουν παγιδευμένες μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα. Αν εξ’ αιτίας της χρήσης ορυκτών καυσίμων αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη, θα επιταχυνθεί το λιώσιμο των μόνιμων πάγων, οι οποίοι διατηρούν τη νεκρή οργανική ύλη σαν ένα τεράστιο ψυγείο. Μόλις τα μικρόβια – αποικοδομητές μεταβολίσουν την αποψυγμένη νεκρή ύλη θα εκπέμψουν διοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο, τα οποία ως αέρια του θερμοκηπίου θα επιταχύνουν την υπερθέρμανση του πλανήτη. Πρόκειται για το «Σύνδρομο του δραπέτη» όπως το ονομάζουν οι επιστήμονες.
Όσοι λοιπόν ανησυχήσατε βλέποντας το κινούμενο γρασίδι του βίντεο, καλύτερα θα κάνετε να αρχίσετε να ανησυχείτε για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Πηγή: wired.com
Βακτήρια που καθαρίζουν πετρελαιοκηλίδες
- Λεπτομέρειες
- Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 28 Ιουνίου 2016 22:19
- Γράφτηκε από τον/την Super User
Στις 20 Απριλίου του 2010, 400 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Χιούστον, στον κόλπο του Μεξικού, συνέβη μια μεγάλη έκρηξη στην θαλάσσια πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου με το όνομα Deep Water Horizon. 11 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους και η φωτιά που προκλήθηκε έγινε ορατή σε απόσταση 64 χιλιομέτρων. Έκαιγε ανεξέλεγκτα για 2 μέρες και στις 22 Απριλίου η πλατφόρμα βυθίστηκε, προκαλώντας τη μεγαλύτερη πετρελαιοκηλίδα στην ιστορία των Η.Π.Α.
Οι συνέπειες στο θαλάσσιο οικοσύστημα ήταν ανυπολόγιστες. Η πετρελαιοκηλίδα προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές σε θαλάσσια είδη, στην αλιεία και γενικά σε όλα τα οικοσυστήματα, από τα παλιρροιακά έλη ως το βυθό του ωκεανού.
Για τον καθαρισμό της πετρελαιοκηλίδας χρησιμοποιήθηκαν διάφορες τεχνικές: Ξάφρισμα του πετρελαίου από την επιφάνεια της θάλασσας, καύση καθώς και διάφοροι χημικοί διαλύτες που διασπούν την πετρελαιοκηλίδα σε μικρά σταγονίδια. Όμως οι επιστήμονες πάλευαν να υπολογίσουν την ποσότητα του πετρελαίου που διαλύθηκε εξ’ αιτίας ανθρώπινης παρέμβασης και αυτό που διαλύθηκε εξ’ αιτίας φυσικών διεργασιών. Η ποσότητα πετρελαίου που θα μείνει αδιάλυτη για μεγάλο χρονικό διάστημα θα κατακαθίσει στον βυθό και θα προκαλέσει εκτεταμένες και ίσως μη αναστρέψιμες βλάβες στο οικοσύστημα.
Παρατήρησαν λοιπόν οι επιστήμονες, πως μερικά θαλάσσια βακτήρια ήταν πολύ αποτελεσματικά στο να καταναλώνουν το πετρέλαιο, βοηθώντας έτσι στον καθαρισμό του κόλπου. Χρησιμοποιώντας την ανάλυση DNA βρήκαν πως ορισμένα βακτήρια διασπούσαν αποτελεσματικά τα σημαντικότερα συστατικά του πετρελαίου (αλκάνια και αρωματικούς υδρογονάνθρακες). Αναγνωρίστηκαν τα κυρίαρχα γενετικά μονοπάτια που χρησιμοποιήθηκαν από τα βακτήρια καθώς και άλλα γονίδια, τα οποία θα πρέπει να ευδοκιμούν στον κόλπο του Μεξικού.
Πριν την διαρροή, τα νερά του κόλπου περιείχαν μια μεγάλη ποικιλία βακτηρίων διαφορετικών φύλλων και οικογενειών. Αμέσως μετά τη διαρροή μειώθηκε η ποικιλία των βακτηρίων με εξαίρεση ένα φύλλο του οποίου ο αριθμός αυξήθηκε σημαντικά. Αυτό κατέδειξε πως ενώ τα περισσότερα βακτήρια ήταν ευαίσθητα στο πετρέλαιο, κάποια επέδειξαν ιδιαίτερη αντοχή. Μήπως αυτά τα ανθεκτικά βακτήρια διασπούν το πετρέλαιο βοηθώντας στον καθαρισμό της πετρελαιοκηλίδας; Ποιος είναι ο γενετικός τους κώδικας; Πώς αυτός θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τον μεταβολισμό και τον τρόπο ζωής αυτών των βακτηρίων;
Για να απαντήσουν στα παραπάνω ερωτήματα οι επιστήμονες μελέτησαν τα βακτήρια στο φυσικό τους περιβάλλον και όχι στο εργαστήριο. Μια δουλειά πολύ δύσκολη που μοιάζει σαν να προσπαθείς να αναγνωρίσεις και να ενώσεις τα ανακατεμένα κομμάτια από χιλιάδες διαφορετικές εικόνες puzzle.
Κατάφεραν λοιπόν να εντοπίσουν και να αναγνωρίσουν βακτήρια που είχαν την ικανότητα να διασπούν τα αλκάνια που υπάρχουν στο πετρέλαιο και άλλα βακτήρια που διασπούν τους αρωματικούς υδρογονάνθρακες. Τέτοια είναι το Colwellia, το Neptuniibacter και το Alcanivorax. Τα αποτελέσματα των ερευνών κατέδειξαν πως ανάμικτες αποικίες αυτών των βακτηρίων θα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην διάλυση της πετρελαιοκηλίδας.
Το Neptuniibacter έχει επίσης την ικανότητα να διασπά το θείο. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς υπολογίστηκε πως 8,4 εκατομμύρια λίτρα διαλυτικών χύθηκαν στα νερά προκειμένου να διαλυθεί η πετρελαιοκηλίδα. Τα διαλυτικά είναι μίγματα σύνθετων χημικών ουσιών των οποίων η σύσταση αποτελείται κυρίως από μόρια που περιέχουν θείο και άνθρακα. Η επίδρασή τους στο θαλάσσιο περιβάλλον είναι άγνωστη, αν και για ένα απ’ αυτά, το ονομαζόμενο Corexit, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ευρέως στον κόλπο του Μεξικού, έγιναν μελέτες που δείχνουν πως επιδρά αρνητικά στη θαλάσσια ζωή και στον άνθρωπο. Είναι λοιπόν σημαντικό να βρεθούν βακτήρια που θα διαλύουν όχι μόνο τα συστατικά του πετρελαίου αλλά και τα συστατικά των διαλυτών.
Η προσπάθεια των επιστημόνων είναι πώς θα μπορέσουν να υποστηρίξουν τα χρήσιμα για την διάσπαση των πετρελαιοκηλίδων βακτήρια, να βρουν τον τρόπο με τον οποίο η ανθρώπινη παρέμβαση θα υποστηρίξει την ανάπτυξη αυτών των βακτηρίων στον τόπο των πετρελαϊκών διαρροών και πώς θα μπορέσουμε να βελτιστοποιήσουμε την διαλυτική τους ικανότητα.
Πηγή: http://www.sciencealert.com